Ivo van Damme memorial

Maar gauw even mijn indrukken weergeven nu ze nog vrij vers zijn. Onze Kris had ons uitgenodigd om mee te gaan naar de laatste Diamond League wedstrijd van het seizoen: de Ivo van Damme memorial in Brussel. zelf ging ik mee in de rolstoel(die moet nog terug naar Thebe), want dat scheelde 1 kaartje en je kreeg betere plaatsen.  Kaartjes waren dan wel 50 euro, maar gedeeld door 3 was het maar ietsje duurder dan de gewone kaartjes en bovendien hoefde ik dan niet zoveel trappen te klimmen. Rond 16.15u vertrokken we(na eerst een rondje te hebben gereden omdat we het Tom Tom apparaat waren vergeten).Het eerste stuk ging vrij vlot, maar nabij Antwerpen was het erg druk en op de Ring reed het verkeer langzaam. Daarna konden we tot Brussel weer snel door. In Brussel aangekomen nog even een klein stukje verkeerd gereden en daarna kwamen we bij het stadion aan. Er was even verwarring waar de parkeerplaats was waar we moesten zijn, maar toch nog gevonden. We mochten op de VIP-parkeerplaats bij het stadion zelf(Kris had daarvoor een plakker gekregen, die op de ruit moest). Van daaruit was het nog maar een klein stukje lopen naar het stadion. Er stonden ik weet niet hoeveel kraampjes ,die friet, hamburgers en drinken verkochten. Wij hadden onderweg al de broodjes opgegeten, die ik gesmeerd had en in een kleine rugtas hadden we nog worstenbrood, chocola , snoepjes en drinken bij ons. Bij de ingang van het stadion werd ons verteld dat we nog een klein stukje verder naar de achterkant moesten gaan; daar was de rolstoelingang. Er stonden een heel stel stewards bij een hek en dat werd voor ons open gedaan. We werden verwezen naar een jongeman, die ons verder zou brengen, nadat eerst onze naam gecontroleerd was op een lijstje. Onderweg naar onze plaatsen werden we nog bijna aangereden door een Zwitserse wheelster, die we naderhand in de 400m zagen. Ze werd helaas laatste. Aangekomen bij de tribune werd ons door een andere medewerkster verteld dat de hele 1e rij voor de begeleiders was en dat je mocht gaan zitten waar je wilde. Wij gingen net voorbij de 1e trap zitten. Dat was bij de start van de 100m en 100m en 110m horden. Tegenover ons was de polsstokhoogmat en het kogelstoten. De andere velddisciplines waren van ons uit slecht te zien, maar het grote scherm was van ons uit goed te zien, zodat je het toch kon volgen. Bovendien hadden we de verrekijker meegenomen. Was soms wel nodig. Maar wauw, het was wel magnifiek om de grote namen uit de atletiek op 2 meter afstand van je te zien starten: Asafa Powell, Tyson Gay, Justin Gatlin en de Europees kampioen James Dasaolu. Bij de 110 horden waren er bijv.: Pascal Martinot-Lagarde, de Fransman, Shubenkov, de Rus en William Sharman, de Brit en als beroemdste de Amerikaan Aries Merrit.. Bij de 100 horden Cindy Roleder en De Nederlandse dames Sharona Bakker en Rosina Hodde. Deze laatste heeft destijds nog met Kris in het Nederlandse jeugdteam gezeten. Verdere Nederlandse deelnemers o.a.: Dafne Schippers op de 200m, Ignisious Gaisah, verspringen en Sifan Hassan, 1500m. Ben heeft gelukkig foto's gemaakt. De opening was wel leuk: een aantal beroemde atleten, waaronder Dafne Schippers werden binnen gereden in auto's met levende stripfiguren naast hen. Er kwamen een heleboel jongelui met groene petjes en een grote witte ballon bij zich aangerend en ze verspreiden zich langs de binnenkant van de baan. Verder een hele horde G-atleten, die er ook bij mochten zijn. Na een openingswoordje werden de ballonnen opgelaten. Mooi gezicht. Koen Wauters van Clouseau praatte af en toe met de atleten, die hun discipline hadden gewonnen. En ook hij liep vlak voor ons langs. Als afsluiting was er een kort concert van Ozark Henri en een erg mooi, maar ook erg luid vuurwerk. Daarna weer huiswaarts.
We waren heel snel weer op de snelweg en de terugweg ging in veel kortere tijd dan de heenweg. Rond 00.15u waren weer thuis en ik lag al snel in bed. Heb Ben niet eens meer naar bed horen komen,zo moe was ik. Maar het was een hele ervaring.