Toen ik mijn blog bekeek zag ik dat ik er heel lang niets op had gezet.
Dus het wordt wel weer eens tijd. In het kort een verslag over 2013.
Al in januari ging het niet erg goed; weer een kuur cyproxin nodig en
extra prednison. Hielp niet echt veel, maar het werd erger nadat de
oncologe andere hormonen voorschreef omdat degenen die ik gebruikte
in combinatie met de prednison de osteoperose verergerden. Ik werd
langzamerhand steeds misselijker en zieker. Begin april stortte ik totaal in.
Niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk zat het niet lekker. Of nu toch
nog de spanning van de borstkanker er uit kwam? Ik weet het niet, maar een
paar gesprekken met mijn lieve zusje hielpen me er in ieder geval geestelijk
weer boven op. Mijn lijf wilde echter nog steeds niet. Kreeg van de longarts
andere antibiotica. Maar ook die hielpen niet en ik werd hoe langer hoe
benauwder. Uiteindelijk belandde ik eind mei in het ziekenhuis. De oncologe,
bij wie ik een afspraak had, belde de longarts en ik moest naar de EHBO en
via hun kwam ik op de longafdeling terecht. Aan het infuus dus en dit keer geen
centje pijn. Het bij de EHBO in mijn pols gezette naaldje hield het de hele kuur
vol. Wat een zaligheid, ook gezien het feit dat je niet aan de infuuspaal hoefde.
Alleen het naaldje bleef in je arm zitten en daarin werden de medijnen ingespoten.
23 mei opname; 5 juni weer naar huis. Het leek even goed te gaan, maar bij de
controle na 2 weken werd ik weer opgenomen. Van 20 t/m 28 juni. Dit keer was
het met het infuus weer het oude liedje: tig keer opnieuw prikken en na korte tijd
zat het weer dicht. Er werd besloten om de zithromax weer te verhogen naar 1x per
dag i.p.v. 3x per week en tevens kreeg ik vernevelantibiotica voor de pseudomonasbacterie
die dus aan het klieren was. Ik mocht uiteindelijk de 28e naar huis, maar moest voortaan
24 uur per dag aan de zuurstof. Binnen een paar dagen was alles geregeld. Er kwam een
concentrator voor binnenshuis en in eerste instantie 2-liter zuurstofflessen voor als ik
naar buiten ging. Die waren echter loeizwaar: ik kreeg het al benauwd als ik ze op moest
tillen. Met de zuurstofleverancier en de longarts werd echter al gauw een ander systeem
voor buiten geregeld. Dus staat er nu in onze schuur een 30-litervat met vloeibare zuurstof
en heb ik een draagbaar tankje dat ik daar aan vul. Daar ga ik dus overal mee naar toe.
Zo om de 3 weken moet het vat weer gevuld. Zo, dit is voorlopig wel weer even voldoende.
De volgende keer meer.