Even een vervolg. Ben ondertussen bij de internist geweest en heb te horen gekregen wat er nog allemaal in het verschiet ligt voor me. Is niet mis: eerst het inzetten van een PAC. Dit is ter vervanging van een infuus, er hoeft dan niet telkens opnieuw geprikt te worden. Want ik krijg 6 chemokuren met tussenpozen van 3 weken. Daarna volgen dan nog bestralingen en een hormoonkuur. 5 jaar lang moet ik dan elke dag 1 tablet slikken. Nou ja, 1 pil meer of minder maakt bij de hoeveelheid die ik al dagelijks slik niet zo veel meer uit. Ook kreeg ik te horen dat door het soort chemo ik mijn haar ga verliezen. Niet echt leuk maar er bestaan sjaaltjes en mutsjes. Een pruik is ook een mogelijkheid, maar dat trekt me niet zo. Ziet er vaak niet echt natuurlijk uit. Afgelopen woensdag heb ik ook nog een MRI-scan van de linkerborst gehad. Gelukkig was daar de uitslag goed van, ze hebben niets gevonden. Dr. Maring kwam al breed glunderend de spreekkamer binnen met het verhaal dat er eindelijk nog weer eens goed nieuws was. Een heel aardige, sympathieke man. Heb veel vertrouwen in hem. Jammer, dat hij niet degene is die de PAC gaat plaatsen. Dat wordt a.s. dinsdag gedaan, maar ik moet al weer 1 dag eerder opgenomen worden i.v.m. mijn longen. Je raadt het al: dat wordt dus een medicijninfuus, terwijl de PAC er juist voor is om te voorkomen dat er steeds opnieuw geprikt moet worden.
Normaal gesproken is het een dagopname, dus ik hoop dinsdagavond toch weer thuis te zijn. Maar dat merken we dan wel weer.

Gisteren op controle geweest bij de chirurg. Dr. Maring is zeer sympathiek en doet er alles aan om je op je gemak te stellen. Was ook wel nodig, want ik was misselijk van de zenuwen en zat de hele tijd te trillen. We zouden immers ook de uitslag van het onderzoek naar de poortwachter-klier krijgen. Eerst het lichamelijk onderzoek en toen bekeek hij op de computer wat er allemaal stond over de tumor en het onderzoek. Gelukkig voor ons was de uitslag gunstig. Er zaten geen uitzaaiingen in de klier. Dat betekent dat de lymfeklieren er niet uit hoeven, Geen 2e operatie dus. Wat een ontzettende opluchting dat dat niet meer hoeft. Want daar was ik heel bang voor.
Natuurlijk moeten er nog wel nabehandelingen volgen, maar dat wist ik al van tevoren. Het is nooit alleen maar over met een operatie. Dit is echter niet waar de chirurg over gaat. Vandaag wordt o.a. mijn geval in het team besproken. Daarna krijg ik in ieder geval een oproep voor een gesprek met de internist. Die bepaalt of er hormonentherapie of chemotherapie gaat volgen.
Als er nog bestraald moet worden, moet ik ook nog naar de radiotherapeut, want die beslist daarover. Over een half jaar moet ik weer op controle bij dr.Maring. En nu maar afwachten wat ze voor nog in petto hebben. Zie er toch wel tegenop; maar wat moet, dat moet.
Onze Irene komt gezellig vandaag naar me toe. Dat wordt even goed bijkletsen, zonder verder iemand er bij.